Zewnętrzny zadzior

W 1987 r. Kevin brał udział w opracowywaniu haczyka na karpie z zewnętrznym zadziorem. Cechą charakterystyczną tego modelu jest niecodzienne ustawienie zadziora – jego ostrze znajduje się na zewnątrz kolanka. Ma to kilka zalet, m.in. większą zdolność wbijania się ostrza i zahaczania, a także pewnego trzymania się haczyka w miejscu. Przy pierwszym kontakcie zwykły zadzior sprawia, że ciało ryby nabrzmiewa. Zadzior opiera się i utrudnia wbicie haczyka. Kiedy haczyk jest już we właściwym miejscu, a nacisk ulega zmniejszeniu, tradycyjny zadzior trafia w obręb uszkodzonych tkanek, co poważnie osłabia jego uchwyt. Jednak nowe rozwiązanie całkowicie zmienia sytuację. Gdy haczyk wchodzi w głąb tkanki, zadzior podąża w ślad za nim i bez trudu przechodzi przez otwór wydrążony wcześniej przez ostrze. W ten sposób haczyk gwarantuje lepszą penetrację niż zwykły zadzior. Kiedy nacisk maleje lub ustępuje, zadzior zewnętrzny znajduje się w nieuszkodzonej tkance, przez co jego uchwyt jest bardziej stabilny i pewniejszy.